พระราชกฤษฎีกากำหนดเขตหวงห้ามที่ดินในท้องที่อำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร พ.ศ. ๒๔๘๔
ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๕๘ หน้า ๔๖๗ วันที่ ๒๕ มีนาคม ๒๔๘๔
พระราชกฤษฎีกา
กำหนดเขตต์หวงห้ามที่ดินในท้องที่อำเภอเมืองสกลนคร
จังหวัดสกลนคร พุทธศักราช ๒๔๘๔
ในพระปรมาภิไธยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล
คณะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
(ตามประกาศประธานสภาผู้แทนราษฎร
ลงวันที่ ๔ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๔๘๐)
อาทิตย์ทิพอาภา
พล .อ. พิชเยนทร โยธิน
ตราไว้ ณ วันที่ ๒๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๔๘๔
เป็นปีที่ ๘ ในรัชชกาลปัจจุบัน
โดยที่เห็นสมควรกำหนดเขตต์หวงห้ามที่ดินในบริเวณหนองหาร อำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร
คณะผู้สำเร็จราชการ แทนพระองค์ในพระปรมาภิไธยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๕ แห่ง พระราชบัญญัติว่าด้วยการหวงห้ามที่ดินรกร้างว่างเปล่าอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน พุทธศักราช ๒๔๗๘ จึ่งให้ตราพระราชกฤษฎีกาขึ้นไว้ ดั่งต่อไปนี้
มาตรา ๑ พระราชกฤษฎีกานี้ให้เรียกว่า “พระราชกฤษฎีกากำหนดเขตต์หวงห้ามที่ดินในท้องที่อำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร พุทธศักราช ๒๔๘๔”
มาตรา ๒ ให้ใช้พระราชกฤษฎีกา ตั้งแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
มาตรา ๓ ให้ข้าหลวงประจำจังหวัดสกลนครเป็นเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจในการหวงห้ามที่ดินตามพระราชกฤษฎีกานี้
มาตรา ๔ ให้หวงห้ามที่ดินรกร้างว่างเปล่าในเขตต์ตามแผนที่ท้ายพระราชกฤษฎีกานี้ไว้เพื่อประโยชน์ในการบำรุงพันธุ์สัตว์น้ำ ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าหักร้าง จัดทำ หรือปลูกสร้างด้วยประการใด ๆ ในที่ดินนั้น เว้นแต่จะได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าหน้าที่
มาตรา ๕ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการและ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยรักษาการให้เป็นไปตามพระราชกฤษฎีกานี้
ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
พิบูลสงคราม
นายกรัฐมนตรี
